Beatrix, een vrouw die weet van giroblauw
van de pil, ach beste paus, wat geeft dat nou?
heel modern van deze tijd maar meer bekend met eeuwigheid
het allerliefste zegt ze zo: “God houdt van jou”
beide benen op de grond, rolt dat zomaar uit haar mond
ze herhaalt het voor wie wil.
zoniet dan denkt ze het heel stil
Das Beatrix, die tante weet beslist van wanten.
ze woont op stand, daar in het noorden van het land
bruine kap op grijze haren.
kan nog blozen met haar jaren
Ijdel, best wel, in haar jurk van eigen hand
In groot gezelschap gaat gesprek soms iets te snel
ietwat doof knikt ze dan maar, gelooft het wel
laat zich door lawaai niet storen
maar de stilte kan ze horen
en gelukkig ook op tijd de etensbel
ach, haar oren zijn zo groot
bij geboorte, ziekte, dood
vol vertrouwen in het leven
sokjes, boekjes, steun gegeven
Ik denk soms zomaar even aan mijn ouwe tante
dat bezig bijtje in het noorden van het land
met haar uitzicht op het zuiden
zal zij vaak de feestklok luiden
want de zon, zegt zij, zit aan de binnenkant
Als ik twijfelde aan de zin van mijn bestaan
aan het leven, aan de liefde of een baan
als ik zozeer was getart
diep wanhopig of verward
en het liefste op een dikke deur wou slaan
ach, waar doe ik het toch voor?
nou bij mij lukt het niet hoor!
u weet zelf wel hoe dat gaat…
blauwe ogen, zacht gelaat
Dan dacht ik toch weer even aan mijn kleine tante
die geestverwante in het noorden van het land
boordevol van lieve woorden
gaf zij hoop aan een ontspoorde
uit haar hart stroomt wijsheid uit de eerste hand
’t Lijkt verdacht veel op een engel hier op aard
u verwacht misschien, ’t venijn komt in de staart…
Nee er volgt geen vals gesis
en ook voor mij geen erfenis
ze leeft sober, ‘t is een non, die niks bewaart
dus ik zing niet om te slijmen
zij heeft fouten en geheimen….
maar ze weet, dat wordt vergeven
en wel zeventig maal zeven…..!
Ik denk soms zomaar even aan mijn ouwe tante,
die wijze tante in het noorden van het land
ik wil graag de feestklok luiden
voor haar uitzicht op het zuiden
en de vonk, die er van binnen altijd brandt…