Ik hou van zingen.
Zo heette het theaterprogramma van het humoristische a capella trio ‘Mon Cherie en de Herenflikken’. Ik was Mon Cherie en schreef de liedteksten. In 1986 wonnen we het Leids Cabaretfestival. Een dierbaar hoogtepunt. We traden een aantal jaren op in theaters, op radio en TV.
Zingen is de rode draad in mijn leven. Van jongs af aan. Na Mon Cherie ben ik solo gaan zingen. A capella of begeleid door gitaar of piano.
Ik zing vooral in het Nederlands. Een tijd lang zijn Zuid-Amerikaanse liederen een grote inspiratiebron geweest. Met het tango kwintet “Locura Tanguera” heeft dat geleid tot een CD.
Regelmatig heb ik opgetreden bij congressen. Soms schreef ik daarvoor teksten op maat.
Meer en meer ben ik mijn eigen liederen gaan maken. Ik zing ze bij belangrijke levensmomenten: vieringen, openingen, afsluitingen, begrafenissen en rituele gebeurtenissen. Zoals een vriend het karakteriseerde: “Het zijn essentiële liederen op essentiële momenten”.
Daarnaast breng ik graag een muzikaal portret: een lied dat iemand genuanceerd en met humor in het licht zet.
Er zijn ook tijden geweest dat ik weinig optrad. Dan schreef en zong ik wel liederen voor mezelf. Ze hielpen me bij mijn innerlijke groeiproces. Dat heeft me dichter bij mezelf gebracht. Bij waar het echt om gaat. Een aantal van die liederen staan op mijn CD ‘Juist nu’.